Speurzin, techniek en atletiek komen te samen

Technisch vernuft bij het bouwen van het model, basiskennis over aerodynamica en het zelf vliegen van het model komen in de modelvliegsport allemaal bij elkaar. Het is dit samengaan van interesses, kennis en vaardigheden die de modelvliegsport zo aantrekkelijk maakt.

De populairste vrije vlucht klasse is die van de zwevers F1A (A2). Dat zijn zweefvliegtuigen met een vleugel + stabilo oppervlakte van 32 - 34 dm2 en 410 gram minimumgewicht. Daarbij komt de vleugelspanwijdte op ruim 2 meter uit. De discipline A2 (ook wel Nordic klasse genoemd) is eind jaren '40 in Zweden ontstaan uit een behoefte aan een onderling vergelijkbaar competitief toestel. Het is een compromis tussen prestatie (hoe groter des te beter) en hanteerbaarheid. Vandaag de dag is de A2 geëvolueerd tot een zwever met imposante eigenschappen; stijgt in thermiek sneller dan grote vogels en glijdt zonder thermiek vanaf 50 meter hoogte moeiteloos 3 minuten lang - een ongeëvenaarde esthetische ervaring.

Tijdens een wedstrijd is het zaak alle rondes boven de, door de wedstrijdleiding bepaalde, miniumtijd te blijven. Verdere schifting vindt na afloop van de rondes, in de fly-off plaats. De A2 vlieger wacht niet alleen op de grond op thermiek maar speurt hoog in de lucht, nog verbonden met de lijn, naar het meest gunstige moment en plaats van ontkoppelen. Om het toestel nog flink wat extra uitgangshoogte mee te geven na het ontkoppelen van de lijn, versneld de vlieger het toestel en laat achtereenvolgens de lijn los. De kracht op lijn en vliegtuig zijn fors (ca 25 kg). Een puur houten vleugelconstructie zou dit niet aankunnen, de huidige koolstofvleugels wel. Sluitbare starthaken, die al lang niet meer lijken op de vroegere eenvoudige open haakjes, en geavanceerde elektronica maken dat mede mogelijk.